МИЕЛОМА (юн. myelos — кўмик ва ота (лат.) — ўсма), миеломатоз — кон системаси касаллиги; леикозларнинг бир тури. Касаллик кўмикнинг генетик ўзгарган плазматик (миелом) ҳужайралари кўпайиб кетиши, оқсил ва минерал алмашинувининг бузилиши, шунингдек, суяк, кон яратиш, сийдик ажратиш системаларида ўзига хос ўзгаришлар рўй бериши билан кечади. Кон зардобида гамма-глобулин — парапротеин оқсили ҳосил бўлади. Миеломада кўкрак қафаси суяклари, умуртқалар, чаноқсон бўғимида оғриқ, баъзан суякларнинг ўзўзидан синиши кузатилади. Гипохром анемия, лейкопения, тромбоцитопения; оқсил алмашинувининг издан чиқиши буйраклар зарарланишига, бу эса, ўз навбатида, уремията олиб келиши мумкин.